K2's eigenste Ellen barber en haar partner Pieter Steyaert trokken richting Schotland voor een winterse bikepacking trip én voor de overgang van oud naar nieuw. Of hoe nieuwjaar vieren niet altijd vuurwerk en champagne nodig heeft ...
Tekst: Ellen Barber (medewerker K2)
Foto's: Ellen Barber & Pieter Steyaert
Onderweg naar een vallei van de River Spey in de Schotse Cairngorms was het blijkbaar -10 graden buiten. We hadden beslist dat we gingen bikepacken naar de Luib Chonnal Bothy om 2023 te verwelkomen. Vrienden van ons namen de verstandige beslissing om te stappen naar de bothy (basic hut waar iedereen kan overnachten in de bergen) aan de andere kant van de vallei. Gelukkig hadden we niet te veel kilometers ingepland... want een avontuur is het geworden!
De dag begon optimistisch. We vertrokken met stukken hout vastgebonden aan onze fiets om ‘s avonds een warm vuur te maken in de bothy en droomden al van de warme, gezellige avond die op ons wachtte. Het pad in het begin was heel tof, een weg waar een goede sneeuwlaag op lag, maar je moest nog altijd alert blijven want daaronder lag ijs en kon je dus gemakkelijk wegschuiven.
Onderweg kwamen we een bothy tegen waar vriendelijke mannen ons warme thee aanboden en ons een kleine waarschuwing gaven dat het pad vanaf hier slechter zou worden. Daar hadden ze groot gelijk in. Het pad verdween (zeer typisch in Schotland) en werd vervangen door ‘bog terrain’, diepe, natte modder. Omdat het -10°C was, was de bovenste laag bevroren en was alles daaronder lekker nat. We hebben geprobeerd om verder te fietsen maar uiteindelijk moesten we toegeven dat het niet ging en zijn we beginnen stappen. Het begon dan ook al donker te worden... In de winter in Schotland is dat al rond 15u30. De temperatuur zakte naar -12 graden.
Het optimisme van het begin van de dag begon een beetje te verdwijnen, en de warmte van de bothy voelde nog ver weg, maar we bleven stappen en we hoopten snel lichten te zien van onze vrienden aan de andere kant van de vallei. Eindelijk zagen we het licht van hun hoofdlampen in de verte en wisten we dat het toch niet meer zo ver kon zijn.
We zijn er zo dichtbij, maar op de laatste 300m van het pad komen we ons laatste obstakel tegen. Een rivier waar we niet rond kunnen. Op zich waren onze schoenen al vrij nat van de bog, maar in de hoop om nog iets van droogte te behouden trokken we onze schoenen en sokken uit en rolden we onze broekspijpen op om door het ijskoude water naar de overkant te stappen.
We arriveren aan de Luib Chonnal Bothy, klaar voor een warme thee en een plek naast het vuur. Bothy's zijn vaak een gezellige bedoeling, en we waren duidelijk niet de enigen die het idee hadden om zo nieuwjaar te vieren. Uiteindelijk zaten we met vijftien in een kleine bothy. Gelukkig was er plaats voor iedereen.
Dit soort tochten kan alleen veilig en plezant blijven met het juiste materiaal. Gaandeweg hebben we dan ook verschillende trucjes geleerd:
Om koude tenen te vermijden doen we uit voorzorg het volgende:
Pieter draagt warme, wollen sokken en daarover een waterdichte sok.
Ellen draagt wollen sokken met verwarming (na bevroren tenen te hebben gehad is dit nu mijn geheim wapen geworden) en daarover overschoenen.
Als dit allemaal niet werkt en je hebt nog steeds koude tenen is er maar één goede oplossing: afstappen van je fiets en even wandelen om de bloeddoorstroming naar je voeten op gang te krijgen. Zo heb ik meerdere keren mijn tenen terug tot leven gebracht.
Voor de handen gebruikten we tijdens het fietsen iets dunnere softshell handschoenen. We zijn beiden grote fan van de Velocity Guide handschoenen van Rab. Daarnaast hebben we een warmer paar bij voor als we stil moeten staan.
Tijdens het fietse dragen we een warme merino T-shirt, een goede fleece en een dunne, synthetische isolatiejas met daarover een hardshell. Ik heb zelf een Rab Torque broek aan tijden het fietsen en dit werkt heel goed. Deze broek is winddicht maar ook comfortabel.
Bij heel koude temperaturen heb ik graag een tweede set thermisch ondergoed bij om aan te trekken wanneer we aankomen. Er bestaat niets beter tegen de kou dan droge kledij. Hiernaast heb ik ook altijd een heel warme donsjas bij.
Pieter draagt warme, wollen sokken en daarover een waterdichte sok.
Ellen draagt wollen sokken met verwarming (na bevroren tenen te hebben gehad is dit nu mijn geheim wapen geworden) en daarover overschoenen.
Als dit allemaal niet werkt en je hebt nog steeds koude tenen is er maar één goede oplossing: afstappen van je fiets en even wandelen om de bloeddoorstroming naar je voeten op gang te krijgen. Zo heb ik meerdere keren mijn tenen terug tot leven gebracht.
Voor de handen gebruikten we tijdens het fietsen iets dunnere softshell handschoenen. We zijn beiden grote fan van de Velocity Guide handschoenen van Rab. Daarnaast hebben we een warmer paar bij voor als we stil moeten staan.
Tijdens het fietse dragen we een warme merino T-shirt, een goede fleece en een dunne, synthetische isolatiejas met daarover een hardshell. Ik heb zelf een Rab Torque broek aan tijden het fietsen en dit werkt heel goed. Deze broek is winddicht maar ook comfortabel.
Bij heel koude temperaturen heb ik graag een tweede set thermisch ondergoed bij om aan te trekken wanneer we aankomen. Er bestaat niets beter tegen de kou dan droge kledij. Hiernaast heb ik ook altijd een heel warme donsjas bij.
Maar het allerbelangrijkste wat we hebben geleerd is...
Je vindt altijd wel een plekje op je fiets voor een extra blok hout!
Van oud naar nieuw in de Schotse Cairngorms