Het plan om een highline te installeren op 3300 meter hoogte in Valle d’Aosta resulteerde in een onvergetelijke ervaring voor K2-collega Marjan en enkele vrienden. Wat een uitdagende tocht van de Refugio Crête Sèche naar de Bivacco Luca Pasqualetti had moeten zijn, werd een test van doorzettingsvermogen, survival skills en teamspirit!
Goed voorbereid
“Onze groep was vastbesloten om een highline te plaatsen bij de Bivacco Luca Pasqualetti, op een plek waar andere highliners ons al waren voorgegaan. Met een goed doordacht plan en al het nodige materiaal in onze rugzakken, begonnen we aan de tocht vanaf de Refugio Crête Sèche, gelegen op ongeveer 2400 meter hoogte. Uit meerdere bronnen hadden we vernomen dat de tocht naar de bivakhut ongeveer zes uur zou duren. Omdat onze rugzakken zwaar geladen waren hadden we een ruimere tijdspanne van tien uur ingeschat.”
De uitdagingen van de tocht
“Al snel bleek de route zwaarder dan verwacht en vorderden we langzamer dan gepland. Omdat het donker begon te worden en om onze snelheid te verhogen, besloten we een deel van onze uitrusting op een veilige plek achter te laten (om dit de dag nadien op te halen). Bij het vallen van de avond werd het duidelijk dat de weg naar de Bivacco te lang, onzeker en onveilig was om door te gaan. Terugkeren was geen optie, aangezien dit nog langer en zwaarder zou zijn geweest. We moesten een noodbivak opzetten.”
Noodbivak in de kou
“De temperatuur daalde ‘s nachts tot -4 graden Celsius dus al het bruikbare materiaal werd gebruikt om een goede bivak op te zetten. We hakten twee vlakke stukjes van +/- 1m2 uit in de sneeuw en zochten een zo comfortabel mogelijke slaappositie: zittend op onze touwen en rugzakken, vasthangend aan de wand in onze gordel, met drybags rond onze voeten. Ondanks de noodbivak, onze goede voorbereiding, aangepaste kledij en nooddekens, werd het moeilijk om warm te blijven.
We besloten dat twee personen de hele nacht wakker zouden blijven om ervoor te zorgen dat niemand te fel onderkoeld zou geraken. Bij het eerste daglicht hervatten we onze tocht naar de bivakhut, vermoeid en uitgeput van de slapeloze en koude nacht.”
Aankomst in de bivakhut
“Op dinsdagmiddag bereikten we eindelijk de Bivacco Luca Pasqualetti waar we enkele uren konden rusten en onze batterijen opladen. Ondanks de stress en uitputting, genoten we van het adembenemende uitzicht en de magische locatie en begonnen we met het plannen van onze afdaling.”
Slechte weersomstandigheden en redding
“Vanaf woensdagnamiddag werden neerslag en onweer voorspeld, wat ons tijdswindow om veilig af te dalen verkortte. Aangezien onze nooddekens gescheurd waren en we niet genoeg tijd hadden om fysiek volledig te herstellen, moesten we dringend een keuze maken. We namen contact op met de Refugio Crête Sèche en de KBF om onze opties te bespreken. Uiteindelijk besloten we, na overleg met de Italiaanse noodcentrale, dat de veiligste optie was om per helikopter gered te worden. Op woensdag 19 juni, rond 11:20 uur, werden we geëvacueerd.”
Lessen geleerd
De dagen na onze redding stonden in het teken van reflectie. Wat hebben we geleerd van dit avontuur?
- Grondige voorbereiding: Zorg ervoor dat je plan realistisch is en houd rekening met onverwachte omstandigheden. Reken genoeg tijd en neem voldoende middelen mee om onverwachte situaties het hoofd te bieden.
- Teamwerk en communicatie: Goede communicatie en samenwerking binnen het team zijn cruciaal. Luister naar elkaar en neem beslissingen die de veiligheid van het hele team waarborgen.
- Flexibiliteit en aanpassingsvermogen: Wees bereid om je plannen aan te passen wanneer de situatie daarom vraagt. Soms is het veiliger om terug te keren of hulp in te roepen dan door te zetten.
Ons avontuur op 3300 meter hoogte draaide anders uit dan gepland, maar leerde ons enkele waardevolle lessen. Hoewel we de highline niet hebben kunnen installeren zullen we deze tocht nooit vergeten, heeft het ons al vrienden dichter bij elkaar gebracht en waren we blij dat we zo goed voorbereid waren!
Vast in een bivakhut op 3300m in Italië