Ook dit jaar stuurt K2 weer zes gedreven avonturiers de wereld in als trotse
ambassadeurs. Gedreven door persoonlijke dromen, uitgerust met de expertise en het
materiaal van K2, én gecoacht door mentor Jelle Veyt, staan deze unieke reisprojecten
garant voor inspirerende verhalen. In deze reeks duiken we in hun plannen. Dit keer
volgen we Jelle Christiaens, die op vliegvisavontuur trekt naar de Semois.
Zit het avontuur in je bloed?
‘Mijn ouders waren jong toen ik geboren werd, 16 en 18, en thuis gold het motto: work hard, play hard. Er was weinig budget, maar we reisden wel veel. Elke zomer reden we vier weken naar alle uithoeken van Europa om daar te kamperen. Dat nam ik snel over. Al vanaf de middelbare school begon ik solo te reizen.
Je bent vooral een fanatieke splitboarder. Hoe kwam vliegvissen in je leven?
‘Mijn vader en grootvader zijn fervente vissers. Als kind heb ik niets anders gezien: elk weekend stonden we aan zee en mijn vader werd zelfs Belgisch kampioen strandhengelen. Rond mijn twaalfde ruilde ik de hengel in voor een snowboarden en splitboarden. Jaren later las ik Let My People Go Surfing van Yvon Chouinard, de oprichter van Black Diamond en Patagonia, over outdoorpassies en leven in de natuur. Hij schreef over ski-bums, surf-bums en klim-bums, maar vermeldde ook vliegvissen in dat lijstje. Ik dacht: mijn vader is toch geen bum? Maar vliegvissen is een ander soort hengelen, niet met een pintje op een stoel, maar al wadend door rivieren in Alaska of het hoge Noorden. Het zijn exact zulke plekken die ik de afgelopen twintig jaar heb bezocht, maar het vliegvissen is me daar compleet ontglipt.’
Wanneer stond je voor het eerst zelf in het water?
‘Twee jaar geleden ben ik voor het eerst met mijn vader meegegaan. Hij is de laatste tien jaar intensief bezig met vliegvissen. Vooraf had ik een geromantiseerd beeld van iemand die in een rivier met een lijntje gooit. Maar daar komt veel meer bij kijken. Het is een dynamische techniek en je moet weten wanneer de vissen paaien, wanneer insecten uitkomen en waar je mag vissen, want daar zijn vergunningen voor. Toen al dacht ik: waarom niet een rivier volgen met de fiets en onderweg vliegvissen?
Bikepacken deed ik namelijk al langer. Zo lag er snel een plan klaar.’
Monding tot bron
Waarom koos je de Semois als decor voor je avontuur?
‘Ik dacht eerst aan een rivier in Noorwegen of in de Pyreneeën. Maar het moest behapbaar blijven naast mijn werk en mijn passie voor wintersport. Daarom vroeg ik aan mijn vader naar de mooiste rivier in België om te vliegvissen, en hij raadde de Semois aan. Ik ben nu al twee keer op prospectie geweest en, ik moet zeggen, dat is geen slechte keuze. Het is een exotisch, groen hoekje in België met mooie kronkelingen in de rivier en off-road paden waar je urenlang niemand tegenkomt.’
Hoeveel dagen plan je onderweg te zijn?
‘Ik neem de trein naar Dinant en fiets via de Maas naar Monthermé, waar de Semois uitmondt. Van daaruit volg ik de rivier tot aan de bron in Aarlen. Dat is zo’n 350 kilometer, die deels overlapt met een wandelroute, dus ik moet bekijken wat haalbaar is met de gravelbike. Overnachten doe ik flexibel, via Welcome to my garden of wildkamperen als dat nodig is. De reis krijgt waarschijnlijk een harmonica-ritme: eerst stevig doorfietsen, dan meer focus op vliegvissen, en daarna weer kilometers maken. Het komt ook goed uit dat zonsopgang en -ondergang de beste momenten zijn om te vissen, dan kan ik overdag fietsen, en ’s ochtends en ’s avonds vissen. Al heb ik de vrijheid om ook onderweg halt te houden als ik een interessante visplek tegenkom. Het is een vrij los plan: ik wil de rivier zo nauw mogelijk volgen en hoop onderweg eindelijk een vis te vangen. Na twee jaar is met dat nog altijd niet gelukt. (lacht) Maar als ik tien dagen op pad ben, neemt de kans alleen maar toe, hé!’
Waarom heb je je aangemeld als K2-ambassadeur?
‘Mijn werk is erg druk en eind vorig jaar zat ik op mijn limiet. Het visplan zat al een tijd in mijn hoofd en ik pitchte het om voor mezelf een concreet doel te stellen. Het project heeft me al geholpen om de drukte in mijn hoofd even af te zetten. Het is ook fijn dat het een luchtiger doel is, want zelfs mijn vrije tijd is vaak behoorlijk intensief. Met het splitboarden leg ik mezelf druk op om hoge doelen te halen, zoals een top beklimmen, een hut bereiken of lange tochten maken. Met al mijn fiets- en vismateriaal kan ik nu zelfs niet hard fietsen. Dat voelt als een verademing.’
Wat neem je mee op de bikepacking-vliegvistrip?
‘K2 heeft me geholpen met de set-up van mijn fiets. Samen hebben we gekeken naar een geschikt bagagerek en de verdeling van mijn spullen: één fietstas bevat mijn kampeerspullen, de andere mijn vismateriaal: mijn waadpak, vliegjes, netje en hengel. Ik probeer mijn uitrusting zo licht en compact mogelijk te houden. Voor mijn matras en slaapzak maak ik daarom gebruik van de K2-verhuurdienst. Voor mijn tent heb ik me gebaseerd op het advies tijden de Tentenhow. Verder neem ik alleen een klein vuurtje mee om koffie te zetten, wat snelle koolhydraten en twee gevriesdroogde maaltijden voor noodgevallen. Voor de rest zoek ik mijn eten onderweg.’
Familieband
Welke uitdagingen denk je onderweg tegen te komen?
‘Aanvankelijk dacht ik dat tien dagen ruim voldoende is om 350 kilometer te fietsen, maar na twee verkenningstochten weet ik dat het niet zo simpel wordt. Vaak kom je op plekken waar je niet verder kunt of het te gevaarlijk is om door te rijden. Dan moet je terugkeren voor een omweg of de rivier oversteken om aan de andere kant verder te fietsen. Er is ook best wat hoogteverschil, dus als je vaak moet omrijden, tellen die hoogtemeters snel op.’
Hoe verandert je blik op de natuur door het vliegvissen?
‘Het voelt magisch om met een waadpak door de rivier te lopen bij zonsondergang: helemaal stil, langzaam mee met de stroom. Ik ben begonnen met splitboarden om tijd in de bergen door te brengen, maar op een gegeven moment verschoof de focus naar grotere doelen. Daardoor was ik vooral bezig met presteren en minder met genieten. Vliegvissen is iets nieuws en helpt me om weer in de natuur op te gaan. Toch lijken splitboarden en vliegvissen ook op elkaar. Als splitboarder zoek je naar de perfecte condities voor een mooie afdaling. Bij het vliegvissen zoek je ook naar de beste plekken en omstandigheden: de juiste temperatuur, waterstand, de perfecte plek... Het draait om goed kijken en daarop inspelen.’
Wat hoop je aan het einde van de rit te hebben geleerd?
‘Tijdens deze trip hoop ik de familiebanden te versterken, want de afgelopen jaren zat ik vaak in het buitenland en heb ik mijn ouders weinig gezien. Voor dit project ben ik al twee keer met mijn ouders en mijn vrouw op verkenning geweest. Fietsen en splitboarden doe ik ook vaak alleen of met wisselende groepen en deze ervaring wil ik meer delen. Twee vrienden komen in het weekend een stuk meefietsen, en mijn vader sluit doordeweeks aan om te vissen. Het is misschien een light adventure, maar wel één dat ik samen met vrienden en familie kan beleven.’
Twee passies, één rivier