Ook dit jaar stuurt K2 weer zes gedreven avonturiers de wereld in als trotse ambassadeurs. Gedreven door persoonlijke dromen, uitgerust met de expertise en het materiaal van K2, én gecoacht door mentor Jelle Veyt, staan deze unieke reisprojecten garant voor inspirerende verhalen. In deze reeks duiken we in hun plannen. Dit keer volgen we Fien Stoks, die in de zomer door Zuid-Korea en Japan bikepackt.
Fien Stoks wist dat ze deze zomer wilde bickepacken, als training voor haar ultieme droom: van Alaska naar Brazilië fietsen. De bestemming deed er niet toe, zolang de tocht maar lang genoeg was. Ze nam de kaart erbij en haar oog viel op Japan en Zuid-Korea, een regio waar ze nog nooit geweest was en nauwelijks iets van wist. Haar nieuwsgierigheid was getriggerd en impulsief meldde ze zich met het plan aan als K2-ambassadeur. ‘Ondertussen zat ik ook al te denken aan andere tochten’, lacht ze. ‘Van Istanbul naar Georgië, bijvoorbeeld, of een stuk van de Pamir Highway. Maar toen ik hoorde dat ik geselecteerd was als ambassadeur, was er geen weg meer terug. Het zou Japan en Zuid-Korea worden, alsof het zo moest zijn.’
Wat is je plan?
‘Vrij simpel: zo efficiënt mogelijk van Seoul naar Tokio fietsen. Ik volg de beroemde 4 Rivers route van Seoul tot Busan, neem de boot naar Fukuoka in Japan en fiets dan naar Tokio. Het Zuid-Koreaanse deel is zo’n 600 kilometer en in Japan doe ik nog zo’n 1800 kilometer, afhankelijk van of ik eilandjes meepak. Ik heb 45 dagen en zie per dag waar ik uitkom, zolang ik mijn terugvlucht maar haal. Ik ga wildkamperen dus in dat opzicht ben ik ook flexibel. En in Japan zijn er badhuizen waar je goedkoop kan overnachten en een bad nemen. Dat is een heel andere cultuur, heel veilig ook. In dat opzicht blijf ik in mijn comfortzone.’
In dat een bewuste keuze?
‘Deze reis is vooral een training voor mijn grotere project volgend jaar: van Alaska naar Brazilië fietsen. Ik heb de afgelopen jaren al gekkere dingen gedaan, zoals fietstochten door Marokko, de Canarische Eilanden en naar Istanbul. Vooral in de Balkan moest ik me als vrouw verweren omdat ik soms werd lastiggevallen. Deze zomer wil ik gewoon een mooi stuk fietsen zonder me daarover zorgen te maken.’
Ben je altijd aangetrokken geweest tot bickepacken?
‘Als kind heb ik gemountainbiket en mijn ouders zijn fervente fietsers. In de winter moeten ze af en toe de auto laten draaien zodat de motor niet bevriest. (lacht) Ik vind het dus vanzelfsprekend om mij met de fiets te verplaatsen. Mijn eerste fietsreis was op mijn achttiende naar Innsbruck. Dat sprak me enorm aan omdat je enkel met je basisbehoeften bezig bent. Mensen vragen vaak of ik veel nadenk als ik alleen reis, maar nee. Ik luister muziek of podcasts, kijk om me heen en denk aan niets. Dat is zo verfrissend! Dankzij die reizen kan ik er bewust voor kiezen om aan niks te denken ook in België. Ze leerden me ook om te relativeren en oplossingen te zoeken. Als er nu een probleem opduikt, vind ik dat minder erg. Ik weet dat er een oplossing is, en zo niet, dan komt er wel iets nieuws.’
Wat volgde na Innsbruck?
‘Ik fietste ook al naar Barcelona, van Innsbruck naar Istanbul, door Marokko en op Gran Canaria. Die laatste tocht was mijn eerste tocht zonder een echt doel. Ik zou een lus fietsen op het eiland, maar vond het verschrikkelijk. Zonder eindpunt had ik geen discipline en ik heb de rit zelfs niet afgemaakt. Ik merkte dat ik toch wat prestatiedrang heb - en dat ik het fijn vind als de fiets me ergens naartoe brengt.’
Lessen leren onderweg
Fiets je altijd alleen?
‘Ik heb een vaste fietscompagnon die meegaat als ze kan, anders ga ik alleen. Ik heb ook eens via Instagram gedeeld dat ik naar Parijs wilde fietsen en toen stelde iemand die ik niet kende voor om mee te gaan. Hij had nog nooit een fietsreis gemaakt en zelfs geen fiets, maar wel tijd! Hij huurde een 'brakke' fiets van de stad Gent en dat ging verrassend goed.’
Reis je liefst met of zonder gezelschap?
‘Mijn voorkeur gaat uit naar mijn vaste fietscompagnon omdat we zo goed op elkaar ingespeeld zijn en er voor elkaar zijn als we het moeilijk hebben. Doordat je alleen vaker in probleemsituaties terechtkomt, leer je wel oplossingsgerichter te denken en krijg je meer zelfvertrouwen. Ook hoef je met niemand rekening te houden en kun je vertrekken wanneer je wilt.’
Zet alleen reizen ook aan tot meer spontane ontmoetingen?
‘Ironisch genoeg ben ik juist meer teruggetrokken als ik alleen fiets. Ik praat met veel mensen onderweg, maar daarna heb ik mijn alleen-tijd nodig. Ik trek zelden langer dan twee dagen met anderen op. Op weg naar Istanbul heb ik tweeënhalve maand nauwelijks gesproken. Ik was er helemaal oké mee om alleen te zijn, maar bij thuiskomst moest ik echt weer wennen aan sociaal contact. Dat was schrikken.’
‘Toch zijn het juist de menselijke contacten die me het meest bijblijven. Zoals die keer in Bosnië, toen ik een lekke band had en zonder eten of drinken over een weg vol stenen wandelde. Ik hoopte dat er iemand voorbij zou komen en even later stopte een man. Hij nam me mee naar een meer, waar hij met een kano naar het midden voer om mijn drinkflessen te vullen. Zulke ervaringen geven me veel vertrouwen in mensen.’
Azië tot Amerika
Heb je bepaalde verwachtingen voor dit avontuur in Japan en Zuid-Korea?
‘De Mount Fuji wil ik zeker zien, maar voor de rest weet ik weinig over de landen. Ik zoek bewust nooit veel op over mijn bestemming om me ter plekke meer te kunnen verwonderen. Ik ben wel benieuwd naar eten, want ik hou niet van noedels. (lacht)’
Welk materiaal zal je inpakken?
‘Normaal neem ik best veel mee, maar deze keer ga ik proberen om minimaal te gaan: slechts één outfit, plus standaardzaken zoals een liner, slaapzak, tentje en slaapmatje. Ik draag trouwens geen fietsbroek, want mijn poep is aan mijn zadel gewend. Mijn enige overbodige luxeproduct is mijn warmwaterkruik. Ik heb snel kou en zo is mijn slaapzak in vijf minuten warm.’
Dit alles staat in het teken van je tocht van Alaska naar Brazilie. Van waar die droom?
‘Ik heb toegepaste psychologie gestudeerd en deed mijn eindstage in Brazilië, waar ik een organisatie ondersteunde die kinderen van straat haalde. Ik heb er ook een psychologische functie in de NGO Vale Viver. Om daarvoor geld in te zamelen zal ik van Alaska tot daar fietsen samen met mijn fietscompagnon. We vertrekken in juni 2026. Maar eerst dus op naar Azië!
Heb je tips voor mensen die willen beginnen bikepacken?
‘Een dure fiets is overroepen. Voor Japan gebruik ik voor het eerst een nieuwe, maar normaal heb ik een oud koersfietsje. Dat is prima, zolang die in orde is. Goede fietstassen zijn wel een aanrader, maar je kunt ook spullen lenen. En als er onderweg iets is met je fiets, zijn er altijd mensen die kunnen helpen. Qua training is er ook niet veel nodig. Als je sneller moe bent, trap je gewoon trager. Je hoeft niet snel of ver te gaan. Ik fiets bergop bijvoorbeeld supertraag omdat ik niet graag zweet. Dat is helemaal oké.’
K2-ambassadeur Fien Stoks fietst van Seoul naar Tokio