Civetta: South Side
Southern Civetta is een van de meest complexe bergen. Het massief heeft de vorm van een enorme klauw met drie “vingers” die naar het zuiden wijzen en een achterste vinger naar het noorden. De toegang vanaf het zuiden is het gemakkelijkst, omdat de rotsstructuren op lagere hoogte liggen, met steile verticale wanden en torens van compact kalksteen die bijna onbereikbaar lijken.
De Dolomieten staan vol met torens en toppen, maar de populairste zijn vaak kleine rotsen in vergelijking met de 700 meter van Torre Trieste of de 1100 meter van de Busazza-rug. Tijdens een klim op de Mussaia krijg je de indruk dat tussen twee grote torens een doolhof van toppen en pieken ligt, zoals de Cantoni di Pelsa en Cantoni della Busazza. Deze kunnen als één structuur worden gezien, hoewel ze technisch verschillende secties zijn.
Klimmen in de Cantoni betekent zon, korte aanlooproutes, geen zorgen over moeilijke afdalingen of plotselinge weersveranderingen, en vrij klimmen op goede rots met voornamelijk natuurlijke bescherming. Er zijn ook zware routes, zoals die van Torre Trieste, of de westwand van de Busazza, meer dan 1000 meter hoog en vaak in de schaduw.
Manrico Dell'Agnola, geboren in 1959 in Agordo, ontdekte zijn passie voor klimmen op jonge leeftijd, al begon hij pas op zijn twintigste met klimmen. Hij behaalde indrukwekkende resultaten in Italië en het buitenland en werd later een gewaardeerd bergfotograaf. Zijn eerste solo-klim was in 1981, het jaar waarin hij El Capitan beklom en vele Italiaanse premières voltooide. Vandaag de dag woont hij in Mel, werkt als creatief professional en blijft klimmen zijn grootste passie.
Productomschrijving
Southern Civetta is een van de meest complexe bergen. Het massief heeft de vorm van een enorme klauw met drie “vingers” die naar het zuiden wijzen en een achterste vinger naar het noorden. De toegang vanaf het zuiden is het gemakkelijkst, omdat de rotsstructuren op lagere hoogte liggen, met steile verticale wanden en torens van compact kalksteen die bijna onbereikbaar lijken.
De Dolomieten staan vol met torens en toppen, maar de populairste zijn vaak kleine rotsen in vergelijking met de 700 meter van Torre Trieste of de 1100 meter van de Busazza-rug. Tijdens een klim op de Mussaia krijg je de indruk dat tussen twee grote torens een doolhof van toppen en pieken ligt, zoals de Cantoni di Pelsa en Cantoni della Busazza. Deze kunnen als één structuur worden gezien, hoewel ze technisch verschillende secties zijn.
Klimmen in de Cantoni betekent zon, korte aanlooproutes, geen zorgen over moeilijke afdalingen of plotselinge weersveranderingen, en vrij klimmen op goede rots met voornamelijk natuurlijke bescherming. Er zijn ook zware routes, zoals die van Torre Trieste, of de westwand van de Busazza, meer dan 1000 meter hoog en vaak in de schaduw.
Manrico Dell'Agnola, geboren in 1959 in Agordo, ontdekte zijn passie voor klimmen op jonge leeftijd, al begon hij pas op zijn twintigste met klimmen. Hij behaalde indrukwekkende resultaten in Italië en het buitenland en werd later een gewaardeerd bergfotograaf. Zijn eerste solo-klim was in 1981, het jaar waarin hij El Capitan beklom en vele Italiaanse premières voltooide. Vandaag de dag woont hij in Mel, werkt als creatief professional en blijft klimmen zijn grootste passie.